گریه کودکانه

در روستایی دورافتاده واقع در دل جنگل‌ها، یک خانهٔ قدیمی ایستاده بود. این خانه به نظر مردم محلی نه‌تنها خالی از سکنه بود، بلکه افسانه‌هایی ترسناک را به یاد می‌آورد. خانه که هیچ‌کس نمی‌دانست کی و چگونه ساخته شده بود، تاریک و مهیب بود.

افسانه خانه ژاپنی

من مرگ هستم...

در اوایل سال ١٩٨٠ اتفاقی ترسناک و جنایی در ژاپن ؛ در مورد دو پسر نوجوان به نام کیم و سون ؛ در ساختمانی قدیمی در ژاپن انجام می‌شود...

چراغهای زیرزمین

-شب بود،تواتاقم خوابیده بودم... 

شام آخر

شام آخررر...

بابا

 دقیقا یادم نمیاد از چه زمانی توهماتم شروع شد ولی یادمه اولین بار، روی زمین نشسته بودم و از ترس شعله های آتیشی که اطرافمو گرفته بودن جیغ میزدم؛ ظاهرا فقط من میتونستم اونارو ببینم.

مامان

وقتی بچه بودم، به یه خونه ی عجیب غریب نقل مکان کردیم؛ یه خونه ی دوطبقه با اتاقهای خالی و بزرگ. پدر و مادرم هر دو کار میکردن بنابراین من وقتی از مدرسه برمیگشتم، اغلب تنها بودم.